90larda çocuk olmak...(herkes bu konuda yazar da ben eksik kalır mıyım?)

Yeppa, evet arkadaşlar. Yüzümüzdeki yalancı gülümsemeyi silip gerçek tebessüme dönüştüren şahane bir konuyla baş başayız: 90' larda çocuk olmak...

Ben 92'de doğdum. '90'lar' adlı döneme 8 yılımı verdim. Therefore benim için milenyum zamanları da bu bloga konu olacaktır. (30unda ielts sınavım var practice yapıyorum)

Çocukluğuma, lc waikiki ya da benetton'dan alınmış rengarenk kıyafetlerle başladım. En büyük eğlencem şekerden bileziği kafama takmaya çalışmak ve önce hüpletip sonra gümletmekti. Aterimiz vardı mesela, off ne oyunlar oynardık. Joystick'imi en az 10 kere kırmışımdır herhalde:) Tetriste hız rekoru kırabiliyordum. Işıklı lanet spor ayakkabılar çok modaydı. Şahsen ben hep nefret ettim. Bir de 4 tekerlekli patenler...korkulu rüyam...(itiraf ediyorum her türlü kayak sporundan korkuyorum; buz pateninden normal patene, kayaktan snowboarda, kaykaya...) Power Rangerslarım vardı(hepsinin kafasını koparmıştım)...Bilyelerim vardııı...(o renkli cisimcikleri o bilyenin içine nasıl soktuklarını hala merak ederim)
Sanal Bebek vardıııı!!!! Bırakın anne olmayı kendimi anneanne gibi hissediyordum. Bebeklerimin karnı doysun, yemeğini geç vermiyim diye kendi soframdan kalkıyordum. (düşündüm de, ne salakmışım ya...)
Ama en azından diğer veletler gibi milletin ziline basıp kaçmak gibi bir eğlencem yoktu. Ben evimde Hugo izler, yarışan çocuklara "aşağaaaa", "yukarıııı", "zıplasana lann salak!" diye bağırırdım.
Okulda en büyük eğlencem, diğer kızların iğrenç pembe kokulu silgilerine inat, kendime 'uhu' dan silgimsi canavarlar yaratmaktı. Tenefüslerde çoğunlukla Hırsız Polis oynar, hırsız olurdum. Bazen kızlarla lastik oynardım. Hani var ya, dünyanın en saçma oyunu, zıplıyosun ipe basıyosun dönüyosun üçgenin etrafında değmeden falan filan... Beden derslerinde yakar topta, namıdeğer "ortada sıçan", sınıfın en iyisiydim. Belimin kıvraklığını bu oyuna borçluyuz diyebilirim. Nadiren istop falan da oynardım da fazla sarmazdı...
Jetonlu telefonlar vardı. Bir de "hey corç versene borç" dediklerinde cevabı direk yapıştırabilirdim.
Pokemon kartlarım, tasolarım vardı. Ama o zamanki ticari aklımla abimin parlak charizardını sattığım için bu eğlencem kısa sürdü....
Süper baba şarkısına hastaydım ozamanlar, ama benim psikolojikman çökük olduğum dönemlerde ısrarla koroda bana o şarkıyı söylettikleri için nefret ettim...

En eğlenceli yazımı bile böyle bi konuya bağlayarak bitirdiğim için(daha doğrusu bitiremediğim için) şuan neden twistysmile olduğumu anlıyorum...

iyi geceler...

Bu arada, Tsubasa'ya aşıktım